همیشه از نفسم، اشتباه می روید
به باغ سینه ی من، بی تو آه می روید
ببین به مزرعه ام خوشه های گندم را
از این زمین بهشتی گناه می روید
زمان من که رسد، از گُلی نشانی نیست
به چشم های تو خار از نگاه می روید
در آبیاری قلبم، چه می کنی ای اشک!
هزار درد، به جای گیاه می روید
من از نوازش نور ستاره محرومم
از آسمان تو هر لحظه ماه می روید
(علیرضا شیدا)
